تاسیسات نوین | دوره آموزش و طراحی تاسیسات مکانیکی ساختمان شامل نرم افزار تاسیسات، کتابهای تاسیسات و مقالات آموزشی این جلسه، محاسبه افت فشار کانال رفت در مثال ارائه شده را به پایان خواهیم رساند و سپس به طراحی کانال برگشت هواساز اشاره خواهیم کرد. در جلسه گذشته افت فشار در شاخه AGJ برابر 1.391 اینچ ستون آب بدست آمد. حال اعداد افت فشار را برای بقیه شاخه ها نیز با هم مقایسه کرده و ماکزیمم مقدار را بدست میآوریم.
مقطع AFM
محاسبات در این مقطع کاملا مشابه روند محاسباتی است که برای بخش قبلی گفته شد یعنی افت های استاتیکی با افت های دینامیکی جمع خواهد شد و متعلقات کانال نیز به آن افزوده خواهد شد. اگر محاسبات را انجام دهیم مقدار افت فشار در شاخه AFM برابر 1.403 اینچ ستون آب خواهد شد که تنها اندکی از مسیر قبلی بیشتر است ( مبحث طراحی کانال برگشت هواساز). اگر محاسبات را بررسی کنیم همه چیز مشابه است بغیر از افت دینامیکی اتصال بالایی که در تیکاف در نقطهF رخ میدهد. با استفاده از جدول قبلی مقدار ضریب افت در این اتصال برابر 0.52 است و مقدار فشار سرعتی نیز 0.11 میباشد.
مقطع AEQ
محاسبات در این مقطع نیز مشابه مسیرهای قبلی است. با انجام محاسبات به عدد 1.367 اینچ ستون آب برای این مسیر دست پیدا میکنیم.
مقطع AES
محاسبات در این مقطع نیز مشابه مسیرهای قبلی است. با انجام محاسبات به عدد 1.371 اینچ ستون آب برای این مسیر دست پیدا میکنیم (مبحث طراحی کانال برگشت هواساز). برای کم کردن حجم توضیحات، محاسبات مسیرهای بالا ارائه نشده است چراکه بسیار مشابه مسیر اول است که کامل انجام دادیم. دوستان بررسی بفرمایند و اگر سوالی در محاسبات بود، جواب ارسال خواهد شد. لذا طبق مطالب بالا بیشترین افت در مسیر دوم یعنی AFM اتفاق میافتد (برخلاف چیزی اکثرا تصور میکنند که ماکزیمم افت در مسیر AGJ خواهد بود) و فن هواساز بایستی براساس آن سایز شود.
قبل از پرداختن به محاسبات کانال برگشت، نحوه آرایش آنرا بررسی خواهیم کرد. بطور کلی برای طراحی شبکه برگشت هوا در کانال کشی از ۳ روش زیر میتوان استفاده کرد. در این روش بمانند کانال رفت، یک کانال با ابعاد متفاوت برای برگشت طراحی میشود. معمولا از این روش برای فضاهایی که استانداردهای بهداشت بایستی بالاتر باشد مانند بیمارستانها استفاده میشود و یا جاهایی که براساس استاندارد نمیتوان از پلنیوم هوای برگشت استفاده کرد (مبحث طراحی کانال برگشت هواساز).
برای مثال طبق کدی که در استاندارد IBC آمده است، اگر در سقف کاذب از عایق های الیافی برای عایقکاری ساختمان استفاده شده است و این عایق در معرض عبور هوای برگشت باشد، استفاده از پلنیوم برگشت ممنوع است و کانال برگشت باید بصورت کانال مجزا کار شود.
این روش معمولا با 2 محدودیت همراه است
- مقدار و هزینه کانال کشی زیاد میشود
- ارتفاع سقف افزایش خواهد یافت
روش دوم طراحی کانال برگشت هواساز
از فضای راهرو بعنوان پلنیوم هوای برگشت استفاده میشود. برای این منظور بایستی با استفاده از دریچه های پادری، هوای داخل هر فضا را به راهرو منتقل کنیم. این روش دارای این محدودیت است که هر گونه صدایی که در راهرو باشد براحتی از طریق دریچه های پادری به فضای مربوطه منتقل میشود.
لذا برای فضاهایی که حساس به نویز هستند این روش گزینه مناسبی نیست اما با صرفه تراز روش قبلی میباشد.
روش سوم طراحی کانال برگشت هواساز
از سقف کاذب به عنوان پلنیوم هوای برگشت استفاده میشود. روش طراحی در این حالت بدین گونه است که فرض کنیم برای هوای رفت از دریچه های ceiling mounted استفاده میکنیم. لذا برای برگشت نیز بایستی از همان تیپ دریچه استفاده کنیم که جریان هوا را از فضای مربوطه به سقف کاذب همان فضا منتقل کند (مبحث طراحی کانال برگشت هواساز). معمولا برای این منظور دریچه های 24X24 قابلیت انتقال بین 1000 تا 1200 سی اف ام را خواهند داشت. لذا برای اتاقی با 4000 سی اف ام هوای رفت، استفاده از 4 گریل 24X24 برای هوای برگشت کافی است. سپس بایستی هوای انتقالی به سقف کاذب اتاق را از طریق مسیرهایی به سقف کاذب راهرو انتقال دهیم.
در صورتی که فضا به نویز حساس باشد میتوان از SOUND ELBOW مطابق شکل زیر استفاده کرد.
